Belissimo II …

Er moest natuurlijk nog een Belissimo II, na Bellissimo I komen, en hier verspeel ik de laatste restjes respekt die u misschien nog voor mij had. Maar vooruit maar dan.

Op de kookles afgelopen woensdag was ik degene die de italiaanse amandelkoekjes moest maken. Achteraf was het maar goed dat ik dat als opdracht kreeg, en niet iets moeilijks als Gnocci. Ik probeerde het recept te begrijpen en vond alle ingredienten : meel, eieren, citroen, amandelschilfers, suiker, vanillesuiker.

Het begon er al mee, dat de chefkok vertelde dat we maar 1/3 van de aangegeven hoeveelheden moesten gebruiken, omdat we anders veel te veel koekjes kregen. Ik heb echt een duidelijk recept nodig, bijna op kinderniveau, anders gaat het mis. Dat we nu zelf de hoeveelheden door 3 moesten delen was al erg veel gevraagd voor mijn hersenen.

Als eerste moesten er eieren, suiker en vanillesuiker samengeroerd worden. Dus hup, 3 eieren in de schaal, suiker en vanillesuiker erbij en roeren maar.
“Klop het eiwit stijf en meng het erdoor”
Huh ? Ja hallo, mijn eiwit zat er al door, sammen met de rest van het ei. Dus ik keek even om me heen om te kijken of er iemand keek, en toen de kust veilig was ging het hele mengsel de prullenbak in. Overnieuw beginnen dus ! Deze keer wel het eiwit gescheiden van het eigeel en gedaan zoals er stond.  (En dit zonder eierscheider – goed he !)

Als ander ingredient stond er ook citroenschil. Dus ik begon de citroen te schillen, maar vond het verdacht worden toen er stond dat de citroenschil, door het eiermengsel moest. Waarschijnlijk kwam dat omdat de citroenschil geraspt moest worden, direkt van de citroen af, en niet van de schil zelf. Dus weer om me heen kijken, citroen + schil weggewerkt en nieuwe citroen gepakt en die wel geraspt.

Wat kon er nog meer misgaan vraagt u zich af ? Nou genoeg !

De amandel schaafsels moesten even in de pan geroosterd worden. Nu hebben ze daar van die ouderwetse elekrische kookplaten, en het duurt een eeuwigheid voordat die warm zijn. Dus nadat ik daar een paar minuten op gewacht had,  (de amandelen al in de pan) dacht ik dat ik wel even op en neer kon om nieuwe eieren en een nieuwe citroen te halen. Dat kon dus niet. Ik weet niet hoe het
kan maar toen ik terug kwam (na 1 minuut !!) waren al mijn amandelen verkoold, en er kwam een walm uit de pan. Zucht, dus ook die in de prullenbak, en overnieuw!

Nu hoefde ik alleen alle ingredienten nog maar samen te voegen tot een deeg. Maar op de een of andere manier was dit deeg veel dunner dan het zou moeten zijn. Na een nadere berekening kwam dat omdat ik alle hoeveelheden door 3 gedeeld had,  behalve die van de eieren. Ik kon het nog redden door er een hoop extra meel in te knallen. Niemand heeft bemerkt dat alles wat mis kon gaan met deze koekjes ook echt misging. Nee, ik kreeg zelfs komplimenten voor mijn overheerlijke koekjes !

De volgende keer vraag ik of ik koffie mag zetten, of zou dat ook nog te ingewikkeld zijn ?

(De koekjes heten overigens Cantuccini – Recept (ook bij dit recept is het vaag met de eieren !))