In perpectief

Gisteren had ik een ontmoeting met, ik noem hem even, ehmmm een willekeurige naam, ik noem hem even Stefan. We laten even in het midden hoe en waar en waarom, maar ik ontmoette Stefan toevallig op het internet ergens een paar dagen geleden. Gisteren gingen we een kop thee drinken in een cafe. Zonder dat we het wisten hadden waren we allebei bij 2 voorlezingen geweest met niet Stefan maar Steffen Brandt. En ik kon me achteraf ook wel herinneren dat ik Stefan daar had gezien. Stefan is journalist en werkt o.a. voor DR (Danmarks Radio – is ook Denmarks televisie is trouwens), en was duidelijk te herkennen aan bandrecorder, microfoon en koptelefoon. Maar dat doet allemaal niet terzake.

Stefan heeft in 2000 een ernstig ongeluk gehad, hij is aangereden door een vrachtwagen terwijl hij fietste. Hij heeft 3 weken in coma gelegen en het op het nippertje gered. Alleen was hij vanwege de klap zijn spraak kwijt. Nu 3 jaar later kun je nog steeds een beetje horen dat ie soms wat langzaam praat en naar woorden moet zoeken. Maar hij heeft zijn journalistwerk weer opgepakt en onlangs zelf een interview gemaakt met Steffen B. Hij heeft ook, journalist als ie is, een radioprogramma gemaakt over zijn gevecht om weer gewoon te kunnen praten. Met opnames van net na het ongeluk, waar ie bijna geen 2 woorden achter elkaar kon zeggen, tot nu, waar het allemaal wel weer goed gaat. Ik heb daar gisteren eens naar geluisterd en was erg onder de indruk. Het Carpe Diem begrip neemt nu,  vanzelfsprekend wil ik bijna zeggen, een grote plek in, in het leven van Stefan. En na zijn verhaal zijn de dingen ook voor mij weer even in perpectief gezet. Pluk de dag, morgen kan het allemaal over zijn.

Uret tikker, hjertet banker  / De klok tikt, het hart slaat
Hele verden fra forstanden / De hele wereld is een gekkenhuis
G?r dog noget, l?b for livet / Doe toch iets, ren voor het leven
Brug dog tiden / Gebruik toch de tijd
Elsk hinanden / Hou van elkaar

Steffen Brandt