Van Mexico naar Guatamala

Zo nu heb ik net mijn paard geparkeerd, en nu heb ik even tijd voor een verhaaltje.

We zijn inmiddels in Guatamala aangeland en het is hier warm ! Echt genieten na het kou front van de laatste dagen. We hebben inmiddels gehoord dat de kou abnormaal was en dat het in Belize en Cancun ook 0 (!) graden is geweest.

Maar vanuit San Christobal ging de reis dus naar de grens van Mexico en daarna door naar Guatamala. De lokale bus heeft ons tot de Mexicaanse grens gebracht, waarna we met een amerikaanse auto verder werden gebracht door een stukje niemandsland, naar de grens van Guatamala. Nu was die auto al heel wat jaren oud, en in de rij voor de grens begon de motor te koken. Dus wij eruit en het laatste stukje lopen met de koffers tussen rijen auto?s, mensen met fietsen en alle mogelijke andere dingen door naar de grens. Vergelijk het met de drukte op de Albert Kuip op zaterdag. Maar we hebben ons er door heen kunnen werken, en aan de andere kant van de grens stond onze bus op ons te wachten.
Nu was het aan de andere kant van het hek niet minder druk, het was een gekkenhuis, zoals gezegd een Albert Kuip met kraampjes en duizenden mensen die kerstinkopen aan het doen waren. En daar moesten wij dus doorheen met onze bus. Dat heeft ongeveer 1,5 uur geduurd, en daarna konden we eindelijk op weg naar onze volgende bestemming : Chichicastenago in Guatamala. De bedoeling was om daar ?s middags aan te komen. Maar na een kilometer of 30 begon onze bus problemen te krijgen, er kon niet meer geschakeld worden ! Dus uren bij een benzine satation gestaan terwijl de chauffuer met hulp van wat lokale mensen de bus repareerde. Overigens waren de eerste 30 kilometer al onder politieescorte gereden, vanwege het risico voor overvallen onderweg. Wij namen dat maar met een korreltje zout, dat gevaar, nog wel. Ook hadden mensen ook al gezegd dat het niet verstandig was om in het donker naar Chichi te rijden. Maar aangezien het uren duurde die busreparatie zat er niets anders op. Inmiddels was naast ons een ander busjes met toeristen komen staan (o.a. duitsers en fransen), en die waren zojuist overvallen (al het geld weg) op het stuk wat wij net hadden gereden. Nu werd het toch minder leuk allemaal, en niemand keek uit naar de rit door het donker naar Chichi. maar ook hier reed de politie mee, en eindelijk om 20.00 waren we in Chichi, en konden we ontspannen.

In Chichi hadden we ontzettend geluk. Een keer per jaar wordt daar namelijk een grote processie gehouden (uit de kerk) waar alle kerkbeelden op een soort draagbaar worden gezet, en door het hele dorp worden gedragen. Alles versierd met bloemen en veren in alle mogelijke kleuren, mannen met maskers en mooie kleding, niemand van ons had ooit zoiets moois gezien, en de vervelende reis van de dag ervoor waren we snel vergeten. (Foto?s komen als ik weer thuis ben)

Gisteren zijn we door gereden naar het meer van Attillan (met een bus met een werkende versnelling, die elke keer als ie moest schakelen de motor uit moest zetten – schakelen en weer starten – dat ging langzaam maar we kwamen vooruit). Gisternacht eindelijk lekker geslapen (niet koud!) en vandaag een hele leuke dag gehad. Eerst een wandeltocht naar een dorpje waar alle vrouwen nog in hun prachtige klederdracht lopen. En daarna zijn Geraldo (Gerard een reisgenoot) en ik een tocht op het paard gaan doen. Ook dat was onvergetelijk. Nu gaan we zo naar spaanse les, omdat we morgen bij lokale families gaan overnachten, en die spreken geen woord engels. Al moet ik zeggen dat we met ons huis tuin en keuken spaans een eind komen.

Het is nu al de beste, mooiste en spannendste vakantie die ik ooit heb meegemaakt. En er zijn nog 2 weken te gaan!

(PS het is hier 7 uur vroeger, mocht iemand zich over de tijdstippen verwonderen)