Welcome to Denmark

Zo zeg ik ben er, 02:10 uur ?s nachts. Was dit gepland ? Nee natuurlijk niet ! Ik zal zo eerst eens een mailtje sturen dat ik morgen iets later ga beginnen.

Het begon allemaal met een 20 minuten vertraging vanaf Schiphol. Toen ik eindelijk in het vliegtuig zat en naar beneden keek naar het nederlandse druilweer, had ik zoiets van, nou van mij mag er een goed pak sneeuw liggen in Denemarken, alles beter dan regen. Ik had het nog niet gezegd of we vlogen een sneeuwbui in (pas op met wat je wenst – is maar weer eens bewezen!). Op Copenhagen Airport lag een flink pak sneeuw, en ik was blij dat onze competente piloot toch zonder problemen wist te landen, ongeveer een uur te laat. Maar geen nood, want ik had 2 uur tussen landing en het volgende vliegtuig naar ?rhus, dus dat ging ik makkelijk halen.
In de vertrekhal gingen er al geruchten dat vluchten afgelast waren vanwege de sneeuw, en ik zag me al lekker naar een hotel gestuurd worden, en morgen te laat op kantoor komen, of helemaal niet zelfs. Maar nee, het vliegtuig naar ?rhus ging, en maar 10 minuten later dan het had moeten vertrekken, konden we het vliegtuig in. Hier sneeuwde het nog steeds bevroren pijpenstelen. Iedereen zat klaar in het vliegtuig, en nu kwam de melding dat er een rij vliegtuigen klaar stond om te vertrekken, en wij waren nummer 8 in de queueue. Dus dat ging nog wel even duren. Inmiddels sneeuwde het er lustig op los. Toen we eindelijk aan de beurt waren, kwam zo?n karretje het vliegtuig achteruit duwen, om vervolgens naar de startbaan te rijden. Dat ging niet echt. We gingen een paar keer stukjes heen en weer, maar er lag inmiddels zoveel sneeuw dat het vliegtuig min of meer ingesneeuwd was geraakt, en het karretje kreeg ons niet van de plek.

“Ja dit is de gezagvoerder, we wachten nu op de wagen met zand, en daarna gaat het karretje het nog een keer proberen”.

10 minuten later : “Het gaat niet lukken met het karretje, we wachten nu op een iets groter karretje met iets meer kracht. Maar aangezien alle andere vliegtuigen ook vast in de sneeuw zitten, is er een wachtrij voor dit karretje. Geniet u ondertussen even rustig van het uitzicht”. (Dat laatste zei hij niet, maar dat zat ik me te bedenken)

Na een kwartier kwam het megakarretje, en verdraaid, hij kreeg ons in beweging. De volgende stop was nu de ontijs procedure. Hier stond het vliegtuig aan het begin van de startbaan, en een vreemdsoortige brandweerauto heeft het hele vliegtuig volgespoten met (ik denk) antivries. Dit duurde wel even kan ik u vertellen.

De ontijser !

Na deze anti vries behandeling had ik zoiets van, jongens waarom proberen we het niet gewoon morgen nog een keer. Maar nee nu vertrokken we dus echt. De startbaan was redelijk schoon, en we stegen op, op weg naar ?rhus, en dat is maar 20 minuten. In die 20 minuten zat ik al te bedenken waarom ik morgen niet op mijn werk kon komen. Mogelijke opties : ik heb geen fiets met winterbanden, dussss, de bussen zijn ingesneeuwd dussss, enzovoort. Ik zag het al helemaal voor me. Die plannen vielen in duigen, toen ik eenmaal in Aarhus geland was, welgeteld 3 sneeuwvlokjes zag ik nog liggen, de rest was al weg, door de regen … Damn !