Met zonder telefoon

Ik heb onlangs een filmklubje opgericht, we zijn 10 personen, bijna allemaal redelijk filmgek, en dus gaan we veel films zien samen.

Er was ook een vrouw die mij een kaartje stuurde, met dat ze graag mee wilde doen en dat ik terug kon schrijven wanneer en waar we een film gingen kijken. Er stond geen telefoonnummer op en ook geen email adres. Dus ik stuurde een kaartje terug met de vraag of ze me even wilde bellen, dan kon ik haar vertellen wanneer we 21 Grams gingen kijken in de bioscoop.  Er gingen een paar dagen voorbij, ze belde niet maar ik kreeg weer een kaartje. Ze heeft geen telefoon !  Dit was de eerste persoon die ik ontmoet heb (in DK) die geen telefoon heeft, en E-mail dus natuurlijk al helemaal niet. Verder hield ze niet van gewelddadige films als 21 Grams (valt erg mee met het geweld in deze film) dus ik heb het maar opgegeven. Ik heb geen geduld voor kommunikatie via kaarten, en ook al heb je geen telefoon, dan zijn er altijd wel telefooncellen in de buurt waar je kunt bellen. Het kwam op mij als onwil over.

Natuurlijk zou ik ook best kunnen overleven zonder telefoon en e-mail, maar je bent in deze tijd dan wel erg afgesloten van de buitenwereld.

8 thoughts to “Met zonder telefoon”

  1. Nee de volgende keer bel ik ook gewoon :-) Op 1 kaart na is geen enkele kaart (16!) aangekomen, echt balen.
    Kan ik je een kaartje uit Århus bieden als troost ? :-)

  2. Ja dat weet ik dus niet, want ik heb haar niet gesproken. Blijkbaar leest ze wel een krant, anders had ze niet op mijn filmklub advertentietje kunnen reageren. Aan haar handschrift kon ik niet echt zien hoe oud ze was, het zag er niet echt oma achtig uit.

  3. @Marloes : ik ga er volgende week (als ik zeeen van tijd heb na mijn oorperatie eens even een sturen :-)

    @Miek : een oma handschrift is zo?n mooi ouderwets handschrift met van die sierlijke krullen aan de letters. Ik moet zeggen dat de oma generatie van tegenwoordig het niet echt meer heeft, dat handschrift. :-)

Comments are closed.