Na een gezellig avondje met een uitstekend theaterstuk, liep ik terug naar huis. Het was helder en zwoel, en niet eens helemaal donker. Ik liep er langs en bedacht dat ik eens wilde kijken hoe het met hem ging.
Hij zit op zijn hurken, weggestopt in de onderste etage van de blokkendoos. Een verkeerde plek, omdat hij wat mij betreft midden voor de hoofdingang had moeten staan. Ik vind hem intigrerend, hij doet me wat. En toen ik naar beneden liep voor een foto en hem eindelijk zag, in levende lijve, vond ik hem zielig, zittend op zijn hurken in het grote verlaten half donkere gebouw. Het lijkt wel of hij gevangen zit.
Binnenkort ga ik ook het museum van binnen bekijken, en in mijn hoofd beginnen de contouren van een plan zich af te tekenen. Ik ga Boy bevrijden.
Boy I
Boy II
Ik denk niet dat hij daar op zit te wachten. Hij blijft liever binnen, gok ik.
Denk je er wel om dat hij schaars gekleed is en buiten dus snel een kou-tje kan vatten?
Heeft ie een mooi snoetje?
Hij schijnt een soort Mona Lisa smile te hebben. Ik heb hem nog niet echt in zijn gezicht gezien, maar dat komt nog wel.
Tevens ben ik al aan het breien geslagen, want dat is wel even werk, zo?n grote trui!