Door al het verhuisgedenk vond ik dat ik wel een ijsje verdiend had. En er is maar een soort ijs wat daarvoor in aanmerking kwam, en dat was Paradijs IJs. Het is maar een klein zaakje, en de ijswinkel is gelegen aan een drukke weg, zonder terrasje. Dus het is niet zo heel gezellig om daar je ijsje op te eten, helemaal niet als het weer niet top is. Ik besloot dus een doosje te kopen, en daar een paar dagen van te genieten. Aardbeiensorbet, Vlierbloesem sorbet en natuurlijk het niet te overtreffen dropijs werden de drie smaken die ik koos. Thuisgekomen deed ik wat van het ijs over in een schaaltje, en genoot. Wat een goddelijk ijs maken ze daar. En wat ga ik nog veel van die ijsjes halen deze zomer.
De volgende ochtend, al half de deur uit op zoek naar mijn fietssleutel, bewees ik weer eens wat een ontzettende sukkel ik soms kan zijn. Op het aanrecht, met de morgenzon er op volle sterkte op gericht, stond een bak warme bruin, wit, roze melkbrei. ?v !
Zo`n ijsje haal je ook niet meer zo makkelijk vanuit Noord, nog een reden om verder te zoeken maare…voortaan of meteen alles op eten of toch even in de fridge doen hoor ;-)
Dat feit is ook zeker van doorslaggevende betekenis geweest :-)
Heimwee naar Il Mulino ;)
Dropijs… dat lijkt me echt heerlijk!
@Marloes ja ik mis Il Mulino wel, al kwam ik er niet zo heel vaak. Maar Paradis Is is een goede vervanger.
En Mieke hun dropijs is echt ontzettend lekker ! (zonder kunstmatige smaak- en kleurstoffen natuurlijk)
Klinkt als mjammie… :)