Ik knipte de heg zaterdag, het was namelijk werkweekend bij ons in het trappenhuis. We deden de tuin, ruimden op en legden een nieuw pad. Heg knippen is leuk, maar maar goed dat ik nooit kapper geworden ben. Alles ging voorspoedig en ‘s middags waren we klaar. We zouden gezamelijk eten na afloop, sociaal als we zijn.
Na de grote hoeveelheid frisse lucht en gedane arbeid, ging ik even 5 minuten op de bank liggen. De straataanstamper machine was nog in volle gang en ik zag mijn oordopjes op tafel liggen. Ik deed ze in, eigenlijk om te testen of het echt zo lastig is om met die dingen in op een kussen te liggen. Dat is het niet. 2 uur later werd ik wakker, het was al donker. Ik deed de dopjes uit en de deurbel ging. Mijn buurvrouw vroeg zich lichtelijk ongerust af waarom ik niet was komen eten. Alle buren hadden op verschillende tijdstippen aangebeld, op de deur geklopt, op hun vloer (mijn plafond) gestampt. Maar geen teken van leven van mijn kant, de oordopjes bleken uitermate effektief te zijn.
Ik heb me met een slaapdronken hoofd naar de buren gesleept, en heb daar de laatste restjes opgegeten. Ik was duf genoeg om erom te kunnen lachen, maar tjonge jonge wat voelde ik me een sukkel.
Goespul die oordoppen!