Slecht geslapen, aanvaring met zak (van een kollega), overwerk, Korrillaz en toen was het 21.30. Ik had me al voorgenomen dat ik het voorprogramma niet wilde zien, ik was er om 21:45, in Voxhall. Het voorprogramma was allang afgelopen. Ik wilde mijn (werk) tas in de garderobe achterlaten maar dat kon niet. Er zouden zometeen heel veel mensen komen, en dan was er geen plek. Ik moest maar vragen of ik hem bij de receptie bij de ingang kon droppen, dat kon ook niet. Ze dachten echt dat ik met mijn zware rugzak op het concert ging kijken, dacht ‘t dus niet. Ik mikte uiteindelijk mijn tas in de hoek bij de ingang en een van de brede deurmannen beloofde me erop te letten. Soms zijn ze te amateurachtig bij Voxhall. En de honderden mensen die de garderobe verwachtte zijn nooit op komen dagen.
Saybia gedroeg zich als een echte rockband, en liet het publiek rustig 3 kwartier wachten. Ik had zowiezo al weinig zin in dit koncert (vanwege de laatste cd) en was bijna op weg naar huis toen ze uiteindelijk toch het podium op kwamen. En ik geef het maar meteen toe, het eerste half uur was ik onder de indruk. Van nieuwe en oude liedjes. Mijn favorieten kwamen voorbij (Joy en In Spite Of) maar na een half uur ging de kaars wat mij betreft uit. Het publiek had de laatste cd blijkbaar ook niet gekocht, want er werd weinig meegezongen onderweg.
Wat me altijd opvalt bij Saybia is dat het zulke gewonen next-door-neighbours jongens zijn. Geen smarte kleding, geen kapsel en geen styling, gewoon jezelf zijn. Dat kan ik dan weer waarderen. In alle kranten hier hebben de verhalen gestaan over het bijna uit elkaar gaan van Saybia (ondergang door succes).
Dus dat verhaal kennen we tot in den treure. Slechte keus om dat verhaal nogmaals te vertellen op het podium, nu weten we het wel, mond dicht en spelen. Volgens mij was dat ook een beetje het probleem van dit concert, ze stonden meer voor zich zelf te spelen dan voor het publiek.
Ze sloten af met de hidden track van de laatste cd, en dat is overigens wel een heel aardig nummer. Things ain’t always bad – nee niet altijd maar toch maar drie sterren voor dit ietwat matige concert.
(Foto’s zijn gemaakt met mijn Canon Ixus 300 zakkamera).
got yourself an Ixus?! Mooie pics! Zat er gister net aan te denken dat het handig zou zijn om een klein comapct cameraatje erbij te hebben voor het schieten uit de heup… zal’k maar zeggen.
De Ixus heb ik al jaren, en die is erg handig gebleken als extra camera, omdat ie in je broekzak past, en je niet altijd zin hebt om een grote camera mee te slepen.
(Overigens heb ik mijn Minolta geruild voor een Coolpix 5700 :-)
Dat laatste nummer van die laatste cd is ook het enige fatsoenlijke nummer.
Ik heb ook weer een Ixus. Ik word gek van dat gesleep met die 20D.
Jeetje, alsof het niks is, wissel jij van camera’s George!
Ik denk dat ie die Ixus er naast heeft, die 20D kan ie bijna nog niet zat zijn.
Wisselen? Wie had het over wisselen? Mijn 20D gaat de deur niet uit hoor, die woont hier prima. Alleen is hij soms wat zwaar, met al die lenzenmeuk :)
sheesh, ik loop achter!! niet alleen omdat ik mijn dimage 7i nog heb, maar ook omdat ik vandaag pas een DVD speler heb gekocht. In marketing termen ben ik een echte laggard.
waar ik wel heel goed in ben is het inruilen van de ene baan in een andere! :-) hoewel, toch vier jaar uitgehouden bij de roze olifant. vanaf maandag is het: where do you want to go today?
nou ja, bedoelde ook eigenlijk “aanschaffen” ipv wisselen..
Mooie foto’s Ingrid!