Ik had mijn laptop zelfs nog mee gesleept naar Nederland. Maar op de een of andere manier taal ik niet echt naar computers als ik hier in Nederland ben. Een zeer gezonde routine, en daarom weinig blogaktiviteit de komende dagen (misschien een paar foto’s van de ijsbeelden en de grootste kerstboom van Nederland).
Daarom wens ik u en de uwen hierbij en Rigtig Gl?delig jul!
En tot over een paar dagen.
OK, hier komt een deens kerstgrapje.
Er was eens een perfekte man en een perfekte vrouw, ze ontmoetten elkaar, flirtede en trouwden met elkaar. Zo snel kan dat gaan soms. Hun huwelijk was natuurlijk perfekt.
Op kerstavond reed dit perfekte paar in hun perfekte auto op een verlaten weg. Het was bereweer, en de weg was erg glad. Ze zagen dat er een ongeluk gebeurt was, en ze stopten hun perfekte auto om te helpen.
Het was de kerstman, zijn slee met pakjes was van de weg geraakt en gekanteld. Het perfekte paar wilden niet op hun geweten hebben dat duizenden kinderen hun kado’s niet zouden krijgen, dus ze namen de kerstman met al zijn pakjes mee in hun perfekte auto, op die manier zouden de kinderen toch hun kado’s krijgen.
Maar het was nog steeds bereweer, en plotseling raakte ook het perfekte paar in hun perfekte auto van de weg. Maar een persoon overleefde dit ongeluk. Wie ?
Denk even na.
Weet je het ?
De perfekte vrouw overleefde. Logisch, want zij was de enige persoon in dit verhaal die in werkelijkheid bestaat. Iedereen weet dat de kerstman niet bestaat, en de perfekte man al helemaal niet.
Hiervandaan mogen vrouwen niet verder lezen. Het grapje is voorbij.
Mannen mogen wel verder lezen.
Alleen mannen zei ik !
OK, als de kerstman niet bestaat en de perfekte man ook niet, dan was het de vrouw die de auto reed … Dat verklaart het ongeluk. En als jij een vrouw bent en je zit dit te lezen verklaart dat ook een andere levenswijsheid : Vrouwen luisteren nooit als mannen wat zeggen !
Alles is gepakt. De DVD opnemer is geprogrammeerd met 10 programma’s, paspoort en ticket liggen klaar. Nog een half dagje werken, en dan brengt M?rsk me morgen voor een weekje ontspanning naar Nederland. We gaan in ieder geval IJsbeelden kijken in Eindhoven. 2 januari ben ik weer terug in Denemarken.
Nu zit ik nog even te veilen aan een nieuw ontwerp voor de fansite.
Nieuw I en Nieuw II
(Het demoontwerp is nog niet echt Firefox proof zeg ik er meteen bij. De links werken niet het is een statische pagina)
en/of
Ik heb behoefte aan uw commentaar. Ik ben geen designer en zal het ook nooit worden, maar met blod, sved og t?rer (raden maar) lukt het me dan om iets in elkaar te lijmen. De vraag is – is het om aan te zien – of valt het uiteindelijk toch uit elkaar omdat ik geen bisonkit gebruikte ? Beter dan het oude ? Tips, verbeteringen zijn van harte welkom, ik zal u dankbaar zijn.
Normaal ben ik nooit zo dichterig, maar ik loop al de hele week met dit liedje in mijn hoofd, dus nu komt er een stukje van hier (met een poging tot vertaling erna) naar aanleiding van (Didi met als tema winter):
Så er det at jeg endelig går nedenom og hjem
og finder dig ventende igen og igen
du siger ikke noget, men jeg kan se på dit blik
at der skal handles hurtigt før vi glider væk
Det er ikke særlig meget, men det er nogengange nok
sådan at sidde og sige ingenting til solen den står op
i morgen blir til dag og jeg mener at kunne se
at der trænger til at blive skovlet noget sne…
Van: TV-2 : Der Trænger Til At Blive Skovlet Noget Sne
Zo gebeurt het dat ik eindelijk naar huis ga
En ik vind je daar wachtende iedere keer weer
je zegt niets, maar ik zie aan je blik
dat er snel gehandeld moet worden voor we wegglijden (als in sneeuw, en als in het van elkaar glijden)
Het is niet speciaal veel, maar soms is het genoeg
Om zomaar te zitten en niets te zeggen tot de zon op komt
Morgen wordt vandaag en ik meen te kunnen zien
Dat er wat sneeuw geschoven (opgeruimd) moet worden
Alleen al voor dit liedje zou u deens moeten leren. Alleen al voor dit liedje zou je tv-2 fan moeten worden.
Net gehoord in de keuken gesprek tussen 2 kollega’s hier op het werk:
“Oh ik wordt er zo moe van dat ik altijd alle kado’s moet bedenken, en ook nog wat we moeten eten.
Heb jij alle kado’s al gekocht ?”
“Ja het meeste, wij hebben ook een kerststrijd gehad thuis.Zoontje X wilde namelijk een telefoon t.w.v. 750 gulden (is heel veel euro). En dat was het enige kado dat hij wilde. We hebben natuurlijk gezegd dat dat te gek was, we zijn veel te bang dat ie neergeslagen wordt op straat als ie die telefoon eenmaal heeft.” (echt waar dat zei ze)
“Ja en 2500 kr. is ook veel te gek voor een kerstkado.”
“Ja, maar hij wilde hem echt zo graag hebben, dus we hebben hem uiteindelijk toch gekocht, om de kerstvrede te bewaren thuis. ”
“Huh ?”
“Wat gaan jullie hem dan volgend jaar geven ?”
“Een auto” kon ik niet nalaten te zeggen.
“Nee, nee volgend jaar gaat het anders, dan is ie wel weer tevreden met een kleiner kado. Het is die mobieltelefoon die ie zo ontzettend graag wil hebben. Volgend jaar gaat dat heel anders”.
Ja, echt wel …
Het is inderdaad een beauty, en het is ook Beauty, van Olafur Eliasson. Wat je al niet kunt maken met een lamp en wat waternevel, en ik geef meteen toe dat het erg veel op noorderlicht lijkt.
Eindelijk zag ik Minding the World, de speciale tentoonstelling met werken van Eliasson. Zondag waren de winkels hier open, dus terwijl heel ?rhus en omstreken aan het kerstkadostressen was, was het zo goed als leeg in Aros. Een heel erg geschikt tijdstip dus om Beauty te bekijken, samen met de 10 andere werken van Eliasson. En ik moet zeggen : heel erg de moeite waard.
Aros is niet zo groot als Tate in London, en The Sun was dan ook moeilijk te overtreffen. Maar mooi hoeft niet altijd groot te zijn. In Aros was de hele onderetage gebruikt voor de tentoonstelling van Eliasson en muren en plafonds waren aanpast aan de vormen van de kunstwerken.
Ik kan alleen maar zeggen : mocht u voor 16 januari nog in ?rhus zijn, moet u het echt even gaan bekijken. (Maar die kans is natuurlijk gelijk aan 0)
As in “shaken not stirred” and “shaky is not always ugly” …
(Click for larger)
Ik besloot Verder dan de maan (IMDB) maar gewoon te gaan kijken. Hij draaide hier in de artcinema, en even leek het erop dat ik de enige was die de film wilde zien. Tijdens de reklame kwamen er echter nog 2 kwekkende dames (in 2e hands (bont) jas) binnen. De hele bioscoopzaal was dus zo goed als leeg, en dan nog gaan ze op de stoel naast mij zitten. Irritantjes. Meer dan 3 personen trok de film niet.
En da’s onverdiend. Ik was verrast over hoe goed de film was, ik vond hem zeer zeker de moeite waard. Mooi verhaal, goede acteurs en mooie muziek, wat wil je nog meer. Als Nederland / Belgi? dit soort films blijft maken komen er vast nog meer nederlandse films deze kant op. Ik geef 4 sterren, maar de meningen van anderen op het internet zijn verdeeld. Ik sluit dan ook niet uit dat kerstsentimentaliteit misschien een extra ster heeft opgeleverd voor deze film.
De film was overigens genomineerd als belgische inzending voor de Oscars in de categorie Beste Buitenlandse Speelfilm. De film heeft in 2003 in Nederland in de bioscoop gedraaid. Omdat de film op de een of andere manier een deense co-produktie is draait ie hier nu in de bioscoop.
Over Ocean’s twelve kan ik kort zijn : ik zou er mijn geld niet aan verspillen als ik u was. Ik ging hem zien om een stukje Amsterdam te zien (ik ben altijd wat sentimenteel rond de kerstdagen) maar zelfs dat deel was saai. Wat een prutfilm, er gebeurt helemaal niets. Natuurlijk zien we Bratt en George en Matt, maar ik kan er niet meer dan 1 ster van maken.
Ik hoop dat Steven Soderbergh snel weer echte films gaat maken, want hij kan het wel.
U kunt vanaf nu ook uw sterren uitdelen aan de films. Ik heb een of andere WordPress plugin geinstalleerd, en wie weet werkt het. Hoeft niet mag wel.
Verdraait er draait hier weer een nederlands/belgische film: Verder dan de maan
Van Stijn Coninx, met Huub Stapel en muziek van Henny Vrienten (als dat geen jeugdsentiment is). Kent iemand de film ?
Koncert hoogtepunten :
CDske hoogtepunten (niet zo bar veel dit jaar wat mij betreft)
Filmske hoogtepunten:
Voor de film Bridget Jones II moest Ren?e Zellweger even een kilo of 10 aankomen, omdat Bridget er nu eenmaal een beetje mollig uitziet in de film. Bij de officiele premiere van de film was Renee alweer op haar oude gewicht, zo slank als een hollywood den (en die zijn een stuk slanker dan de dennen bij ons). Dat ging snel, die 10 kilo er weer af dacht ik nog.
Christian Bale doet er even een schepje boven op. Voor de film The Machinist viel hij 30 (!) kilo af, en als je toevallig de trailer van de film hebt gezien – hij ziet er angstaanjagend mager uit, het lijkt een een levend lijk . Ik vind dat eng, ik vind het eigenlijk te gek om los te lopen. En volgens mij is dat verre van gezond voor je lichaam.
De vraag is – hoever kun je lichamelijk gaan voor een film ?
the Machinist is geen film die ik gezien heb, ik weet niet eens of ik hem ga zien.
Geen 21 gram maar 3 gram teveel. En dat alleen maar omdat mijn keukenweegschaal waarschijnlijk niet al te precies weegt. Stomme post.
Ik overweeg serieus niet te betalen. Ten eerste omdat ik niet “Van Ulret” van mijn achternaam heet maar “Van Vliet” en ten tweede omdat mijn moeder niet “Mek” van haar voornaam heet maar Miek. Moeilijk h? nederlandse namen.
Ik vraag me af of het ?berhaupt mijn envelop wel is geweest die 3 gram te zwaar was.
Gegen die Wand vertelt het verhaal van Cahit en Sibel, die beide in Duitsland wonen, maar van turkse komaf zijn. Ze komen toevallig in elkaars leven (ontmoeten elkaar in het ziekenhuis, Cibel na een zelfmoordpoging, Cahit nadat hij stomdronken (alcoholist) met volle vaart tegen een muur is gereden), en trouwen (alleen op papier) omdat Sibel er alles aan doet om aan haar traditionele familie (die al een man voor haar uitgezocht hebben) te ontkomen. Maar het eindigt allemaal niet zoals ze willen.
Erg sterke film met een mooi (maar geen happy) einde, die ik zeker wil aanbevelen – 5 sterren.
Vandaag begon het. Zij ontmoetten elkaar in ?rhus, maandag de 13. december 2004. Athos, een schrijver met ervaring en goede kontakten, 2 van zijn werken zijn reeds gegeven. Porthos, serieus als altijd, heeft zojuist zijn eerste democd ingespeeld. En dan is er Aramis, de vreemde eend in de bijt, een buitenlander verdwaald in Denemarken. Drie verschillende mensen met een gezamelijk doel.
Misschien heten ze in werkelijkheid wel gewoon Mark, Mads en Julie, of Morten, Mikael en Ingrid – wie zal het zeggen. Toen ze na een uiterst succesvolle vergadering het project officieel gelanceerd hadden namen ze afscheid op het treinstation en ze spraken een ding af : Volgend jaar staan we hier weer, met het boek in onze handen.
Tja … het heeft nog steeds niet gesneeuwd hier.
Het is weer zover, het is de tijd der Julefrokosten hier in Denemarken. Elke zichzelfrespekterende vereniging, klub, arbeidsplaats etc. houdt er een, een kerstdiner. Ik weet niet of ik het slecht tref of dat het standaard is voor de deense kerstdiners, maar in het algemeen is er veel alcoholico aanwezig, en er wordt veel en snel gedronken. Wat ook standaard is, is dat ik me zeer zelden meld op deze drinkfeesten. Vrijdag ging ik toch naar het kerstdiner op mijn werk, en het respekt dat ik voor de meeste van mijn kollega’s heb is voorlopig weer even helemaal weg. Bij een van de verplichte laten-we-even-wat-anders-doen-dan-eten onderdelen, een James Bond quiz, veranderden de meeste van mijn collega’s plotseling in een stel tieners die vals spelen en absoluut niet tegen hun verlies kunnen. Wilde men een vraag beantwoorden moest men eerst op een bel drukken die enkele meters wegstond, en dit resulteerde in geduw, getrek en keepersduiken waar Peter Schmeichel jaloers op zou zijn. Dit alles voor een onbenullig kwisje. Ik denk dat er maandag heel wat met blauwe plekken op kantoor zitten.
Morgen heb ik de laatste Julefrokost voor dit jaar wat mij betreft, hier samen met de medebewoners van de opgang in mijn flat. Iedereen neemt iets te eten mee, en aangezien het een traditioneel deens diner wordt was de keuze wat mij betreft beperkt. Ik ken maar een typisch deens kerstgerecht, en dat is Ris a l’Amande. Gelukkig vind ik dat zelf ook erg lekker, dus ik maak het graag. Ik heb eens even in de bak met zooi gegraven en vond daar het recept voor Ris a l’Amande voor dummies (met foto’s) weer terug. Mocht u ook trek krijgen.
Wilt u het echt op de deense manier doen, “verstop” dan een hele amandel in de brei. Koop een klein aardigheidje, en schenk dat aan degene die deze hele amandel in zijn schaaltje vind (tijdens het kerstdiner).
Train is de andere concertplek in ?rhus, en zeker niet mijn favoriet. In Train staan er altijd van die breedgeschouderde (Mr. Incredibles maar dan dom) pitbulllijkende types vooraan het podium, die als je in je neus peutert al denken dat je een foto maakt, en daarom kwaad op je af komen stormen. Ik neem nooit geen toestel meer mee. In Voxhall is de sfeer een heel stuk beter wat dat betreft.
Maar Teitur with strings speelde in Train dit keer.Voorprogramma was de zweedse Tobias Fr?berg, volgens mij een regelrechte Teitur kloon. En Hush, een deens countrygeinspireerd groepje dat zojuist een platencontract in USA heeft afgesloten. Ik vond het erg op Ilse De Lange lijken (niks mis mee, maar Hush was saai).
Toen kwam Teitur. Teitur is het “the boy next door” type, hij is zichzelf, maakt grapjes op het podium tussen zijn liedjes door, en het grootste deel van het publiek was erg enthousiast. Ik niet zo. Ten eerste omdat ik Poetry & Airoplanes misschien iets te vaak gedraaid heb, en verder omdat het concert een regelrechte kopie was van deze cd, het verschil was bijna niet te horen. The strings (een strijkerkwartet) kwamen pas het podium op bij de laatste 3-4 liedjes, maar ook zij slaagden er niet in het concert naar een hoger niveau te tillen. Voor Teitur fans zal dit concert ongetwijfeld een belevenis zijn geweest, ikzelf vond het wat tam. Dit concert scoort laag op mijn kippenvelconcertbarometer, ik ging zelfs al halverwege het extra nummer naar huis.
Desalniettemin blijft Sleeping With The Lights On een van de mooiste liedjes van dit jaar.
Ja sommige mensen zijn daar in geinteresseerd. Zo geinteresseerd dat ze er een website over gaan maken : manhole.ca. Hier verzameld Mark foto’s van putdeksels van over de hele wereld, en ik heb net mijn 2 ?rhus putdeksels opgestuurd. Ik vind het namelijk wel een leuk project.
Maak dus ook een foto van een putdeksel bij u in de buurt, en verblijdt Mark met de foto. Er zijn nog geen hollandse putdeksels op de site te vinden tot nu toe.
