

De ultimatieve huilfilm van het jaar is de prachtige The Story of the Weeping Camel (official site), de huilende kameel. Niet alleen de ultimatieve huilfilm, ook een van de beste films van 2005 (al is de film van 2003, de deense artcinemas zijn niet altijd even snel) voor mij.
Het prachtige verhaal over een vlek in Mongolie waar de mensen leven samen met hun dieren, geiten, schapen en kamelen. Hier in dit godsverlaten landschap hebben de mensen nog respect voor de dieren. Een van de kamelen wil na een zware bevalling niets met haar jong te maken hebben. Na verschillende pogingen om de moeder aan haar jong te laten wennen, is er nog maar een oplossing. Een muziekant wordt gehaald uit een vergelegen buurdorp (door de 2 zonen op twee kamelen). En terwijl de muziekant speelt voor de kamelenmoeder, zingt de mensenmoeder voor de kameel. Na een paar minuten intense muziek en zang begint de kamelenmoeder te huilen, waarna zij tot rust komt en haar jong eindelijk accepteert. Dit is een op feiten gebaseerd verhaal.
De film is fantastisch omdat het fantastische mensen toont, met respekt voor elkaar, de natuur en hun dieren. En ik kan u verzekeren dat niemand het droog hield toen de kameel begon te huilen, dus hou de kleenex maar paraat mocht u hem gaan zien. Hij draait nog steeds in Nederland, en dit is een absolute must-see film. (Ook geschikt voor kinderen).