Voor mijn vakantie kwam ik ze weer tegen, mijn kniebeschermers en volleybalschoenen, ik heb het 18 jaar gespeeld. Maar ik heb al jaren niet meer gespeeld en ivm. de komende verhuizing verdwenen deze spullen dus in de afvalbak. Niet meer nodig, hup weg, opgeruimd staat netjes.
Vanavond ging de telefoon. Het was de aardige jongen van de roeiklub waar ik geen lid meer van ben. (Te ver weg verhuisd en dus niet langer mogelijk – verhuis nu weer dichterbij dus wie weet). Maar goed die aardige jongen vroeg of ik zondag kon komen volleyballen, ze hadden meiden te weinig (dat hebben ze altijd). Ik had eigenlijk gepland dat ik dozen zou gaan inpakken zondag, maar als mensen het zo aardig vragen heb ik moeite nee te zeggen. En dus zal het wel volleybal gaan worden zondag, ben beniewd of ik het nog kan, zonder het veilige gevoel van kniebeschermers en op een paar aftandse gympen.
En of ik na de onontkomelijke spierpijn uberhaupt nog een doos kan pakken.
Was de afvalbak al geleegd?? jammer, loop maar geen blesure op dan.
succes
Jij weet tenminste hoe het moet, ik heb me laten strikken voor een bedrijfsvolleybaltoernooi terwijl ik waarschijnlijk geen bal over het krijg…
Hardstikke mooi zo’n volleybaltoernooi, dus beslist doen . . . maar ??n wijze raad: In de geest denk je alles nog te kunnen maar fysiek zijn er “ineens” allerlei beperkingen merkbaar en dan liggen blessures heel geniepig op de loer (ik heb helaas ervaring in deze). Doe dus kalm an, dan heb je naderhand ook geen spierpijn.
Hee.. roeiclub.. dan moet ik weer vragen of je er nog eens naartoe gaat en of je dan kunt achterhalen wat er gebeurd is met de dame in het bont :D