What happens now is what happens

Een week of 3 geleden designde ik mijn eerste t-shirt voor het London koncert. Ik ging langs de drukker praatte wat over prijzen en kwaliteit, en bestelde en tot mijn grote verbazing is het nu uitverkocht (45 stuks). Er lopen straks dus 45 maloten in mijn t-shirt rond in London. Al het werk met de fanklub overtuigd me er alleen nog maar meer van dat ik ander werk moet zoeken. De verantwoording voor de bijna 400 leden bevalt me prima, en al het georganiseer gaat me goed af.

Ook begrijp ik nu het concept midlife crisis. Na 20 jaar werken vraag je je af of je de komende 20 jaar ook nog dit zelfde werk wilt doen. Ik kom er nu pas achter dat het antwoord wat mij betreft nee is. Ik wil dit niet nog 20 jaar doen. En het is ook erg de vraag of ik de komende 20 jaar in Aarhus wil blijven wonen. Ik denk het eigenlijk niet. Aarhus lijkt plotseling te klein.


De reden waarom ik nog geen enkele sollicitatiebrief geschreven heb is mijn komende bezoek aan London (over 15 dagen). Als London is zoals ik denk dat het is, is de kans groot dat ik het een jaar ga proberen in deze mega metropool. En dat komt van iemand die een jaar geleden Kopenhagen nog te groot vond. Maar London is culture heaven met het enorme aanbod aan film/theater/muziek/museum en andere cultuurevenementen, en na een nader intern brain onderzoek : als ik ergens een passie voor heb dan is dat het wel.
Als ik stiekem op de Londonse banen sites rondscharrel dan heb ik daar binnen een uur al meer droombanen gevonden dan ik in Denemarken in 10 jaar bij elkaar sprokkel. Niet dat ik de vereiste ervaring heb, maar toch. Ik beloof helemaal niks, maar het wordt een heel belangrijk weekend in London.

Bij de mensen waar ik dit idee voorzichtig gedropt heb zijn de reakties over het algemeen gelijk.

London ? Cool !!
I know …

London ? Duur !!
Ja al ben ik wel wat gewend in Denemarken. Loonbelasting is een stuk lager in de UK, en de supermarkten zijn goedkoper dan hier. Wel schrikbarend duur : woonruimte.

En reakties van de suburb local Londoners zijn vooral (u ziet het mijn vooronderzoek is grondig):
London ? Druk !!
Tja prop de hele bevolking van Denemarken in London en doe er nog een miljoen of 2 bij. Dat is London. London is groot en druk, maar dat schrikt me niet af en ik had al een zwak voor de Londonse metro.

London ? Eng !
Zou je ook nog over kunnen discussieren, maar de kans dat er een terroraanslag plaatsvind in een andere Europese hoofdstad is waarschijnlijk net zo groot. Als je daar over na gaat denken kun je nergens meer naar toe.

Intussen speelt Steffen (de komende TV-2 plaat gaat De Føreste Kærester På Månen / De eerste geliefden op de maan heten) nog steeds (en al tijden) ping pong met Bill (maandesigner extraordinair) in mijn hoofd. En ik ben heel benieuwd wie er gaat winnen, metaforisch gesproken.

What happens now is what happens. En what happens over een maand of 2, 3 u hoort het wel. Everything is possible.

Zo, en zegt u nu maar dat ik gek ben.

11 thoughts to “What happens now is what happens”

  1. Je moet doen wat je niet laten kunt…..En als je in re?ncarnatie gelooft is er sowieso een second chance…..

  2. Ik vind het wel zielig voor deze website. Lekker ‘Aarhus live weblog’ vanuit Londen. Straks krijgt ie nog last van een identiteitscrisis!

  3. Sp?ndende, men m? desv?rre skuffe dig med at de britiske supermarkeder ikke er billigere end de danske, specielt ikke i London….Men go for it og “break a leg” i jagten p? et sp?ndende job!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *