(Bedenk er zelf even het geluid van een leeglopende ballon bij)
Ik werk (ik probeer het echt geloof me) op dit moment aan een systeem dat door mijn voorganger is gemaakt, een jojo, die ze nooit bij een computer in de buurt hadden moeten laten komen. Sorry het is niet netjes om slecht te spreken over anderen, maar dit zit diep.
En nu moet het systeem uitgebreid worden en aangepast worden. En erger : vertaald in het noors (dat dus niet door mij dat begrijpt u).
Na een korte check bracht ik het aantal bestanden met code terug tot cirka de helft. (dit niet om u te imponeren, maar om u een idee te geven van wat een spaghetti het is). En het vertalen : dat betekent honderden, duizenden regels code doorspitten, kijken waar er deense woorden direkt in de code staan (en dat zijn heul veul plaatsen), deze woorden naar een database kopieren, en in de code vervangen door een stukje vertaalcode.
(Lees gerust verder als u tegen vreemde stukjes kunt)
Toen ik nog echt jong was, werkte ik ooit bij een drukkerij / multimappen maker in mijn zomervakantie. Een van mijn eerste opdrachten daar was het verwijderen van de rondjes (die zaten er nog in na het stansen) in plastic tabbladen. Dit is echt het domste werk wat je je kunt voorstellen, en het meest verbaast (d?) was ik over het feit dat er mensen zaten die dat werk al 10-15 jaren deden. Not in my life, dacht ik toen.
Het vertaal geneuzel is nóg erger dan het rondjes prikken was, en Not in my life meer dus.
Ik ben vandaag al drie keer opgestaan met het plan naar mijn baas te lopen en op te zeggen. “Hallo – ik kom even zeggen – dit was mijn laatste dag, ik kom hier niet meer terug”. Maar wettelijk is mijn opzegtermijn een maand, en al heb ik nog minstens 4 weken vakantie te goed – zo makkelijk kom ik hier niet weg. En het is niet slim om nu op te zeggen, want ik moet eerst naar London over 7 dagen. (En als London tegenvalt volgend weekend kunt u me bij elkaar vegen – want ik heb geen plan B. B. is plan A – sorry – maar ik vond het zo’n mooie draaiing).
Ik kreeg een sms (op mijn mobieltelefoon inderdaad). En ik sms’de hem terug : 94% met pijl omhoog.
Thom Yorke schreef een paar jaar geleden al over mijn State-of-Mind:
everything
everything
everything
in its right place
in its right place
in its right place
right place there are two colors in my head
there are two colors in my head
what what is that you tried to say
what rhyme was that you tried to say
tried to say
tried to say
tried to say
tried to say everything
everything
everything
Dit is zo’n prachtig liedje. Ik knip
“Angiv kun www hvis du abonnerer på Registreringsservice, eller hvis du ønsker at prøve dette gratis i 3 måneder”
uit de spaghetti, gooi het in de database en kijk nog eens naar buiten. En Supertramp zingt Dreamer in mijn oor.
Misschien moet dit lied maar eens opzoeken:
How to disappear completely (and never be found again). Ook al van Radiohead.
:-)
Die is ook van Kid A. Maar volgens mij is Thom wel wat depri in dit liedje.
That there
That’s not me
I go
Where I please
I walk through walls
I float down the Liffey
I’m not here
I’m not here
In a little while
I’ll be gone
The moment’s already passed
Yeah, it’s gone
I’m not here
I’m not here
Strobe lights
And blown speakers
Fireworks
And hurricanes
I’m not here
This isn’t happening
I’m not here
I’m not here
Yesterday I woke up sucking a lemon…
Het mooiste radiohead concert dat ik gezien heb was werchter 2003: langzaam werd het donker, de avondlucht was zacht en zoel, het geluid was prachtig, ik stond optimaal, ik had er twee jaar op moeten wachten voordat ik ze kon zien, af en toe kwam een vliegtuig over waarvan de lichtjes als een soort vuurvliegjes schenen, tom yorke dansde vrolijk en ik kende alle liedjes.
Het slechtste radiohead concert was een paar maanden later in het gelredome: ik moest uren wachten, een slecht voorprogramma doorstaan, mijn schoenen zaten niet lekker, het geluid deed pijn aan m’n uren, de lichtshow deed pijn aan m’n oren, en jonny greenwood zat voortdurend met een radio te kloten waarop een of andere voetbalwedstrijd speelde. als er een doelpunt was liet-ie dat aan de zaal horen.
Ik was totaal van de kaart toen ik ooit radiohead voor het eerst hoorde: OK Computer. Tot een jaar geleden heb ik ze grijs gedraaid. En opeens was het over, weg, niets meer aan. Misschien I Might Be Wrong nog wel eens, de live CD.
Een vriend maakte eens mee dat hij prachtige onderhoudbare generieke code had geschreven. Op een dag werd hij teruggevraagd omdat er problemen waren met zijn applicatie. Toen hij daar aankwam bleek er iemand –die daar nu niet meer werkte– keihard device-specifieke code tussen gefrummeld te hebben. En het origineel was er niet meer.
Sorry Ejee. Maar dat Radiohead concert in het Gelredome was fantastisch. Dat je schoenen knellen is niet de schuld van Radiohead.
En Ingrid: Tom is toch immer depressief. Manisch depressief. Maar hij heeft het onder controle, zoals hij zelf nooit stelt.
@George : dat wist ik niet – maar dat verklaart misschien wel de lijn van zijn muziek. Het wordt er niet minder mooi door trouwens.
Niets is de schuld van een ander. Alles wat je in of aan je zelf opmerkt, kan alleen maar bij jezelf liggen.
Voorbeeld: de wereld is hetzelfde, maar iemand die net de loterij gewonnen heeft ervaart de wereld totaal anders dan iemand die net op staande voet ontslagen is.
Toch weet ik dat ik mijn voeten niet opgemerkt zou hebben, als ik gepakt zou zijn door het concert. Ik vermoed dat ik te hoog gespannen verwachtingen had.
Werd jij niet onaangenaam verblind door al dat schelle, felle licht?
Ah, is dit de verzamelplaats voor gefrustreerde (eventueel ex-)Radiohead minnende (eventueel ex-)software-types? Om met het laatste te beginnen. Hoe netjes er ook gewerkt is, verder moeten werken met iets dat iemand anders gemaakt heeft is bijna altijd naar. En van Radiohead, doet u mijn maar Polyethylene (allebei) helaas heb ik daar nog nooit een betrouwbare tekst van gezien, al zou deze wel eens kunnen kloppen:
go
tears of joy now scare ourselves of all that you want to be
just got paid and now you’re going, how inside you please
if i get scared I’ll just call you and I’ll miss your glow as I unsettle
oh, and I’ll always feel, I will always be
right, one, two, three, four
so sell your suit and tie and come and live with me
leukemia schizophrenia polyethylene
there is no significant risk to your health
she used to be beautiful once as well
plastic bag, middle class, polyethylene
decaffeinate, unleaded, keep all surfaces clean
if you don’t believe this, sell your soul
if you don’t get into it, no one will
Volgens het onvolprezen Atease (in dit geval: http://www.ateaseweb.com/songs/polyethylene.php) is de tekst anders.
Maar ja, wat wil je met Thom Yorke teksten. Dat zijn toch maar een soort vaag associatieve betekenisloze zinnen. Lekker om mee te zingen, maar vraag me niet wat het betekent.