Bill goes Blur

Bill Nighy Art III - Bill goes Blur
Bill Nighy Art III – Bill goes Blur

Even though I only saw him a split second yesterday (on the loose indeed, together with Alex Pettyfyer, and Alicia Silverstone, and Ewan McGregor(!)) it was enough. Enough to have me forget the things I should have been working on (the list is long), and enough to have me drawn to my drawing pad and pen and spent the rest of the evening and the early morning hours on “Bill goes Blur”. I must be insane.

I apologize for the inconvenience.
I love his glasses though.

Painting by numbers : Bill Nighy

Bill Nighy - click for the large version
Bill Nighy

After concert 5 out of 8, very late at home (03.00), waking up with a fresh layer of snow in ?rhus, I woke up late. I watched the news, I was shocked by what’s going on in the world at the moment (without commenting on it any further). I sold my dinnertable, which means that my passport has to move. And I sold my tv which is going to be picked up next sunday, just before my week to London. I have to survive 8 days without a tv, well I think it will be great.

And after all the violence on tv, I switched it off, turned some music on, and started working on a friendly face.

What do you think ?

Kicks voor niks

Pop Art B.Fantastisch, mijn kaart lag er nog toen S. vorige week in London het Theatre Museum bezocht. Netjes onder de stapel boeken in het winkeltje. En bedenk hoeveel honderden, duizenden (?) mensen daar intussen langs gelopen waren, nietsvermoedend en zonder hem te hebben gevonden.

Na de trip Århus-London is de kaart met het vliegtuig inmiddels overgebracht van London naar Massachusetts, USA. Gisteren sprak ik S. op messenger, en ze vond het fantastisch dat de kaart er nog lag. Kicks voor niks.

Mission Accomplished en closed. Wat zal ik nu weer eens bedenken.

Voor de nieuwsgierigen onder u – de kaart (S. is zoals gezegd ook een B. fan)- het was een van de 4 van mijn in een verloren uurtje gefotosjopte mini Pop Art Bill Warhol Tribute.

Wat ik me overigens nog het meest herinner van die dag van de kaart, is dat ik op Covent Garden market stond, geleund tegen een van de grote pilaren, gezellig druk met mensen, vlak bij de opera, en de zon in mijn gezicht. En precies daar op dat moment wist ik dat het wel goed zat.